روضه شب دوم (کاروان کربلا)

رسیدیم و اینجا دل من تکان خورد

چه شد ناگهان مهمل من تکان خورد

رسیدیم و طوفان رسید است از حالا

چرا پرده ی مهملت رفت بالا

پس از سالها حال زینب خراب است

روی صورتم تابش آفتاب است

چه باید کنم سایه ی بر سر من

ابالفضل خاکی شده مهجر من

ببین اول کاری اوضاعمان را

دل آشوب زنهای در کاروان را

کمک کن توانی نمانده به پایم

رکابم شو از ناقه پایین بیایم

نرو از کنارم که زینب نمیرد

خدا از سرم سایه ات را نگیرد

تو هستی منم نیت خوب دارم

به پیش همه عزتی خوب دارم

خدایی نکرده نباشی تو عباس

من اذیت شوم از حواشی تو عباس

شما که نباشید دورم شلوغ است

بگو آنچه را که شنیدم دروغ است

بگو بی برادر نخواهم شد اصلا

گرفتار لشگر نخواهم شد اصلا

بگو حرمله تیرهایش شکسته

بگو زجر نامرد ، پایش شکسته

بگو خنجر شمر در خانه جا ماند

بگو ساربان مُرد ، دستش جدا ماند

بگو اسبها نعل تازه ندارند

برای جسارت اجازه ندارند

بگو کوفه همه با ما دوست هستند

علی دوست یا فاطمه دوست هستند

بگو توبه کردند ، اشرار کوفه

خرابه شده کوچه بازار کوفه