شب دوم ماه محرم 

شبنم گل لطیف تر ، از قطره های بارون

لطیف تر از شبنم گل ، کوثر گریه هامون

داغ چشامون ، زخم صدامون

زندگی بی عشق ، مرگ برامون

گل می گیره غبارشو ، با قطره های شبنم

برای شستن گناه ، من اشکامو میارم

طراوت عشق ، تگرگ ماتم

چه حسی داره ، ماه محرم

ای خوش به حال اون که سر

گذاشت به پای یارش

با دست پُر خون دلشو

گذاشت تو کوله بارش

هر کس که عشق ، دارو ندارش

دیدن مولی است آخر کارش

خیلی هوا گرمه ، شنا داغه

از آسمون آتیش می باره

اما دلای گرم تر از عشق

پیش خدا گرمی بازاره

پیشونی ما از عرق خیسه

از کنج ابرو آب می ریزه

مادر با دستاش ، نم نم بارون

رو پلک طفل خواب می ریزه

پاها که تو رملا فرو میرفت

اسبایی که آروم می تازند

این ردپاهایی که معلومه

آینده ی دنیا رو می سازن

باید برقصه با نسیم گرم

اون پرچمی که رنگ آتیشه

پرچم نشونی قبیله است تو

یک ماجرای داغ در پیشه

هم پای کشتی نجات خلق

مثل یک قایق ، کشتی نوحه

کشتی دلها ، کشتی عشقه

پیشونی کشتی ، مثل کوهه

پیشونی کشتی عمو عباس

دریایی از غمها را می شکافه

تا قافله عباس رو داره

دریاچه آرومه ، هوا صافه

کشتی به ساحل می رسه اما

دل تو دل بی تاب خواهر نیست

دستهاش شبیه بید می لرزه

هر وقت می بینه برادر نیست

می گفت از وقتی که اینجایی

افتاده تو خیمه عجب شوری

دلشوره می افته به سر تا پام

وقتی که می بینم ازم دوری