روضه مسلم بن عقیل

حاضرم غربت ببینم بیشتر اما تو نه

در به در باشم در این کوه و کمر اما تو نه

حاضرم بین صدای تبلهای کوفیان

محتذر باشم من از داغ پسر اما تو نه

حاضرم وقتی سرم خورجین به خورجین می رود

در تنور خانه باشم تا سحر اما تو نه

حاضرم وقتی که در بازار کوفه غلغله است

داغ ناموسی ببینم برجگر اما تو نه

حاضرم صد اسب از روی تن من رد شود

پیکرم در خاک باشد بی سپر اما تو نه 

شب اول (روضه مسلم ابن عقیل)

گفتم بیا ، حالا پشیمانم که گفتم

از بس که یاد خواهرت زینب می افتم

آقای من برگرد وقت روزدن نیست

مردی میان کوفه جز یک پیرو زن نیست

بازارشان رونق ندارد سال تا سال

چوب حراجی می زنند اینجا به خلخال

لشگر بیاور با خودت ، دختر نیاور

یا لااقل شش ماهه را دیگر نیاور

آهن فروشان تا سحر بیدارند ، آقا

از شاخ نی سر نیزه می سازند ، آقا

گرچه به سمت کوچه ناچاری بیایی

مشک اضافه کاش برداری بیاری