روضه مسلم بن عقیل

حاضرم غربت ببینم بیشتر اما تو نه

در به در باشم در این کوه و کمر اما تو نه

حاضرم بین صدای تبلهای کوفیان

محتذر باشم من از داغ پسر اما تو نه

حاضرم وقتی سرم خورجین به خورجین می رود

در تنور خانه باشم تا سحر اما تو نه

حاضرم وقتی که در بازار کوفه غلغله است

داغ ناموسی ببینم برجگر اما تو نه

حاضرم صد اسب از روی تن من رد شود

پیکرم در خاک باشد بی سپر اما تو نه 

شب اول (روضه مسلم ابن عقیل)

گفتم بیا ، حالا پشیمانم که گفتم

از بس که یاد خواهرت زینب می افتم

آقای من برگرد وقت روزدن نیست

مردی میان کوفه جز یک پیرو زن نیست

بازارشان رونق ندارد سال تا سال

چوب حراجی می زنند اینجا به خلخال

لشگر بیاور با خودت ، دختر نیاور

یا لااقل شش ماهه را دیگر نیاور

آهن فروشان تا سحر بیدارند ، آقا

از شاخ نی سر نیزه می سازند ، آقا

گرچه به سمت کوچه ناچاری بیایی

مشک اضافه کاش برداری بیاری 

شب اول / مدح حضرت سید الشهدا 

اول ماه سپردم گره ها را به حسین

نفس سینه زن کرببلا را به حسین

دستم از گریه ی ماه رمضان کوتاه است

برسانید من بی سر و پا را به حسین

جور عشاق کشیدن هنر معشوق است

درد دادن به ماها و دوا را به حسین

پنج تن موقع حاجات دو عالم فورا

میکشانند سر از جا دعا را به حسین

آدم از خیر بهشتی که در آن بود گذشت

خوش به حالش که قسم داد خدا را به حسین

من گدای سگ کهفش شدم و می دانم

می رساند سگ این خانه ، گدا را به حسین

حقم است از همه جا رانده شوم غیر حرم

قسم من فقط این است شما را به حسین

ای نسیم سحری وقت گذر حوصله کن

برسان حاجت زوار رضا را به حسین

سفره را فاطمه انداخته و مطمنم

می سپارند محرم دل من را به حسین

مادر آب بخوان نوحه کمی پیش فرات

تا بمیرند همه پای قتیل العبرات